ซิ่นลุนตยาอฉิก มีความหมายว่า “ผ้าที่ทอด้วยกระสวยร้อยอัน” เป็นซิ่นที่พระราชชายาเจ้าดารารัศมีทรงโปรดมากที่สุด โดยซิ่นที่ท่านสวมใส่นั้นมีการประยุกต์โดยการนำตีนจกไหมคำมาต่อเชิงซิ่นด้านล่าง ดังที่ปรากฏในภาพถ่ายส่วนใหญ่ของพระราชชายาฯ ซึ่งแท้จริงแล้วตัวซิ่นนั้นเป็นซิ่นในราชสำนักมัณฑะเลย์ของพม่า เป็นที่นิยมของทั้งชายและหญิง เป็นที่นิยมมากในพุทธศตวรรษที่ 23 และ 24 มีลวดลายที่สวยงามเป็นรูปเกลียวคลื่นซ้อนกันหลายชั้นพาดขวาง มีทั้งสีเดียวและหลายสี โดยลวดลายนั้นเกิดจากเทคนิคการทอแบบเกาะหรือล้วง ซึ่งลายรูปเกลียวนี้อาจมีนัยยะแฝงถึงพุทธศิลป์ของพม่า กล่าวกันว่ามีลวดลายหมายถึงเขาสัตตบริภัณฑ์ ที่ล้อมรอบเขาพระสุเมรุ บ้างก็ว่าเป็นคลื่นทะเลสีทันดร บ้างก็ว่าเป็นลายเมฆบนสวรรค์ และอื่นๆ ซึ่งก็แล้วแต่จินตนาการของผู้พบเห็น ซึ่งผ้าซิ่นลุนตยาผืนในรูปนี้ จัดแสดงอยู่ที่พิพิธภัณฑ์พระตำหนักดาราภิรมย์
บรรณานุกรม
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ดารารัศมี สายใยรักสองแผ่นดิน. พิมพ์ครั้งที่4. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย,2562.
ข้อมูลจาก พิพิธภัณฑ์พระตำหนักดาราภิรมย์
